Κάτω από τη μεσοπελαγική ζώνη βρίσκεται ο ελάχιστα γνωστός κόσμος της βαθιάς θάλασσας, όπου το φως του ήλιου δε φτάνει ποτέ. Αυτό το παράξενο περιβάλλον είναι πραγματικά αχανές και αποτελεί το μεγαλύτερο ενδιαίτημα πάνω στη γη. Η βαθιά θάλασσα διαχωρίζεται σε ζώνες ανάλογα με το βάθος: τη βαθυπελαγική ζώνη (1000m-4000 m), την αβυσσοπελαγική ζωνη (4000m-6000m) και τέλος την αδαιοπελαγική ζώνη (6000m μέχρι το βυθό των τάφρων).
- Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΤΡΟΦΗΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ ΣΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΒΑΘΗ
Οι οργανισμοί της βαθιάς θάλασσας μπορεί να μη χρειάζεται να προσαρμοστούν σε μεταβολές του φυσικού περιβάλλοντoς, αφού οι συνθήκες ζωής μεταβάλλονται ελάχιστα, αλλά αντιμετωπίζουν μια συνεχή ανεπάρκεια τροφής. Τα ζώα αυτά δεν κάνουν κατακόρυφες μεταναστεύσεις στα πλούσια σε τροφή επιφανειακά νερά, γιατί η απόσταση μέχρι την επιφάνεια είναι πολύ μεγάλη, όπως και η διαφορά της πίεσης επίσης.
Έτσι, οι προσαρμογές για εξοικονόμηση ενέργειας, εξαιτίας της ανεπάρκειας τροφής είναι πολύ έντονες. Συνεπώς, τα ψάρια της βαθιάς θάλασσας είναι αργοκίνητα και επιδημητικά, έχουν πλαδαρούς μύες, αδύναμα οστά, έχουν μεγάλα στόματα και εκτατά στομάχια, καθώς καταναλώνουν μεγαλύτερου μεγέθους τροφής απ' ότι τα ίδια, δεν έχουν λέπια και νηκτική κύστη και τέλος, δεν έχουν καλά αναπτυγμένα αναπνευστικά, κυκλοφορικά και νευρικά συστήματα. Φαίνεται ότι τα ψάρια αυτά επιπλέουν στη στήλη του νερού καταναλώνοντας όσο το δυνατόν λιγότερη ενέργεια, μέχρι να εμφανιστεί κάποια λεία.
Σε ένα τέτοιο αραιοκατηκοιμένο περιβάλλον, το να βρεθεί σύντροφος μπορεί να αποτελέσει μεγαλύτερο πρόβλημα ακόμη και από την εύρεση τροφής. Έτσι πολλά ζώα λύνουν αυτό το πρόβλημα με τη χρήση βιοφωτοβόλων και χημικών σημάτων καθώς και με την ανάπτυξη ερμαφροδιτισμού και αρρενοπαρασιτισμού.
- ΒΙΟΦΩΤΙΣΜΟΣ
Ο βιοφωτισμός είναι αρκετά διαδεδομένος στη βαθιά θάλασσα, όμως οι βαθύβιοι οργανισμοί δεν τον χρησιμοποιούν ως αντιφωτισμό, αφού δεν υπάρχει φως για να δημιουργηθεί το περίγραμμα. Κυρίως, χρησιμοποιείται για την προσέλκυση της λείας, την επικοινωνία και την ερωτοτροπία. Έτσι λοιπόν, τα βαθύβια είδη έχουν λιγότερα φωτοφόρα από τα μεσοπελαγικά είδη, τοποθετημένα κυρίως στη ράχη και στις πλευρές του σώματος κι όχι στην κοιλιακή επιφάνεια.
Όπως και τα ζώα που ζουν σε σπηλιές, πολλά ζώα της βαθιάς θάλασσας είναι τυφλά. Επειδή ζουν σε παντοτινό σκοτάδι, η όραση δεν τους χρειάζεται. Βέβαια, η τύφλωση δεν είναι γενικό χαρακτηριστικό σε αυτό το περιβάλλον καθώς λόγω του βιοφωτισμού υπάρχει κάποιο φως. Συνεπώς, υπάρχουν και μερικά ζώα που διατηρούν λειτουργικά μάτια. Όταν, τα ζώα αυτά έχουν μάτια, αυτά είναι πολύ μικρού μεγέθους.
Βιβλιογραφία
Θαλάσσια βιολογία, Peter Castro and Michael E.Huber, university studio press(1999)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου