Παραμονή στην επιφάνεια-Αυξημένη αντίσταση

Για να παραμείνουν στην επιπελαγική ζώνη και να αποφύγουν τη βύθιση είναι απαραίτητο να εξασφαλίσουν προσαρμογές σε σχέση με το σχήμα,  τη δομή και τη σύσταση τους.  Το πετυχαίνουν με δύο τρόπους: με την αύξηση της αντίστασης τους στο νερό και με απόκτηση αυξημένης πλευστότητα.

Trochophore

Αυξημένη αντίσταση. Ένας οργανισμός για να αντισταθεί στη δύναμη του νερού που το βυθίζει(οπισθέλκουσα) πρέπει να αυξήσει την επιφάνειά του. Όσο μεγαλύτερη είναι η επιφάνεια, τόσο μεγαλώνει και η αντίσταση,  επομένως τόσο πιο αργά βυθίζεται.  Σημαντικό ρόλο παίζει η αναλογία επιφάνειας προς όγκο: υψηλά ποσοστά προσφέρουν αυξημένη οπισθέλκουσα. Οι μικρότεροι οργανισμοί, όπως το πλαγκτόν, έχουν μεγαλύτερη επιφάνεια για ένα συγκεκριμένο όγκο από ότι οι μεγαλύτεροι. Άρα οι μικρόσωμοι οργανισμοί κάτω από ίδιες συνθήκες βυθίζονται με πιο αργό ρυθμό.

Επίσης η αλλαγή στο σχήμα μπορεί να προσδώσει μεγαλύτερη επιφάνεια σε ένα οργανισμό. Όσο πιο επίπεδο και πεπλατυσμένο σχήμα έχει το σώμα ενός οργανισμού τόσο μεγαλύτερη αντίσταση φέρει κατά της βύθισης. Γι’ αυτό και πολλοί πλαγκτικοί οργανισμοί έχουν πλατιά σώματα, όπως τα διάτομα, τα χαιτόγναθα, τα κτενοφόρα, οι πολύχαιτοι κ.α.  Το ίδιο συμβαίνει και στις μέδουσες οι οποίες έχουν σχήμα καμπάνας που τους βοηθά στην αργή βύθισή τους.

Κτενοφόρο (Cestum)

Πολύχαιτος (Tomopteris)

Ακόμη μία προσαρμογή που βοηθά στη αύξηση της επιφάνειας είναι οι μακριές προεκβολές ή ακόμη και αγκάθια στο σώμα των οργανισμών.  Μερικοί από αυτούς έχουν βλεφαρίδες, μικροσκοπικές τρίχες στο σώμα τους, οι οποίες βοηθούν να αυξάνετε η αντοχή τους στη βύθιση. Επίσης μπορεί να χρησιμοποιούνται για μετακίνηση, αφή ή αίσθηση προσανατολισμού κίνησης στο νερό. Τα αγκάθια ταυτόχρονα δίνουν και ένα άλλο πλεονέκτημα στους πλαγκτικούς οργανισμούς αφού τους κάνουν ανεπιθύμητους για τους θηρευτές. Υπάρχουν όμως και κάποιοι φυτοπλαγκτικοί οργανισμοί, π.χ. διάτομα, που δημιουργούν μεγάλες αλυσίδες μεταξύ τους έτσι ώστε η καταβύθιση να είναι πιο αργή.

Κωπήποδο (Augaptilus)

Αλυσίδες διατόμων

Castro Peter, Michael E Huber. 1992. Marine Biologie.

http://xmujpkc.xmu.edu.cn/

http://dtc.pima.edu/~biology/183